σύβοτον

τὸ, Α

1. συν. στον πληθ. τά σύβοτα

τόπος όπου βόσκουν χοίροι

2. (στον πληθ. ως κύριο όν.) τά Σύβοτα

ονομασία μικρών νησιών κοντά στην Κέρκυρα, καθώς και μέρος τής απέναντι ακτής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σῦς «χοίρος, κάπρος» + -βότος (< βόσκω), πρβλ. μηλό-βοτος, ἱππό-βοτος].